Longgg longg time ago!

Hallo! Daar zijn we weer! Het is alweer een hele tijd geleden dat we voor het laatst iets op onze site hebben geschreven. Maar we hebben alles braaf in ons boekje opgeschreven. Helaas zijn we te lui om dit allmeaal voor jullie over te gaan typen maar we zullen er een korte samenvatting van maken zodat jullie wel een beetje weten wat wij de afgelopen maanden allemaal hebben uitgespookt.

19/03/2011, Pai, Thailand
Vanuit Chiang Mai zijn we naar Pai gegaan, een klein stadje dat midden in een dal in het noorden van Thailand ligt. De eerste paar dagen dat we daar waren was het alleen maar regen en leek het even of we weer terug in ons koude kikkerlandje waren, zo koud en nat was het. Omdat we nou niet echt gerekend hadden op kou moesten we dan ook vele lagen kleren aan om het weer een beetje warm te krijgen.. Gelukkig werd het weer na een paar dagen beter en konden de korte broekjes weer aan en was het weer zweten geblazen. In Pai hebben we en scooter gehuurd en genoten van de prachtige uitzichten die Pai te bieden heeft. Omdat Pai in een dal ligt zag je overal de groene bergen en huisjes staan, wederom ook weer wat rijstvelden met buffels en watervallen. Ook zijn we met de scooter naar de hot sprins gereden. Nou hot waren ze zeker! Maar wel heerlijk, het voelde aan als een warm bad en je huid werd er ook een stuk zachter door. Wat wil je nog meer? Verder hebben we in het kleine, gezellige backpackers stadje Pai vrij weinig meer uitgevoerd en ons vermaakt met een lekker boek.

22/03/2011, Laos
Samen met twee nederlandse jongens zijn we een paar dagen later verder gereisd naar Laos. Dit hebben we met een slow boat gedaan die twee dagen duurde. De grens van Laos was een makkelijke oversteek. Het enige wat Thailand en Laos splitste was de Mekong River, met een klein bootje zijn we de rivier overgestoken en daar moesten we door de paspoortcontrole. Deze bestond uit een hekje midden op de straat met twee mannen in uniform. Je paspoort met visum laten zien en je mag Laos binnen. Nog even zwaaien naar Thailand en op naar de slowboat. Ondertussen kregen we ook al wat mee van de Laose cultuur. Auto’s die weer rechts rijden ( in thailand was dit links), andere taal en hoe kan het ook anders weer een andere geldsoort. Wij kunnen nu rustig zeggen dat we even een miljoen uit de muur gaan trekken. Een miljoen kippetjes. Dat was in het begin wel even wennen, waren we net gewend aan de Thaise Baht, komt nu opeens de Laose Kip tevoorschijn! Geen kleine bedragen meer maar bedragen in 10000 of 50000 Kip. 500 Kip is het kleinste wat ze hebben. Muntjes hebben we nog niet voorbij zien komen dus vaak loop je met een stapeltje briefjes waarvan je echt niet wilt weten wat daar allmeaal al mee gebeurd is, gezien de kleur en verfrommeldheid van de briefjes.
De slowboat zou twee dagen duren, de eerste dag was 6 uur. De tijd hebben we gedood met kaartspelletjes, kletsen of genieten van de prachtige omgeving met als achtergrondgeluid de ronkende motor van de boot of de muziek uit je ipodje. In een klein dorpje genaamd Pag Beng moesten we overnachten. Dit dorpje leeft van de toeristen die met slowboats langskomen, omdat hier verder echt helemaal niks te doen was. De volgende dag moesten we om 9 uur weer op de boot zijn om vervolgens 9 uur later in Luang Prabang aan te komen. Omdat wij te laat op de boot kwamen waren alle stoelen al bezet, voorin op de grond dus, tussen de Laose bevolking. Hier merkten we al snel dat de mannen minder respect voor de vrouwen hebben en zo werd er dan ook meerdere malen tegen ons getikt of we op wilden schuiven en gingen ze met z’n allen ‘gezellig’ in een kring zitten hard praten en Lao-whisky drinken. Hallo Laos! Onderweg maakte de boot ook nog wat stops om de volken die langs de rivier wonen van voedsel en andere dingen te voorzien. Zakken rijst, bonen en zelfs levende kippen kwamen voorbij. Het hele dorp kwam dan ook naar de rivier gesneld om mee te helpen met sjouwen en de kinderen maakten meteen gebruik van het bezoekje aan de rivier door een verfrissende duik te nemen. Aangekomen in Luang Prabang zijn we op zoek gegaan naar een guesthouse. Omdat we hier niet lang wilden blijven zijn we de volgende dag op zoek gegaan naar een busticket om naar Vang Vieng te gaan. Na een aantal reisbureau’s kwamen we uit bij een reisbureau genaamd Stray. Binnen vroegen we hoe duur het zou zijn als we naar Vang Vieng wilden. 200.000 Kip werd ons verteld. Okay thanks for the information but that’s too much. Opeens horen we achter ons: “You guys can paint?” Vol verbazing was onze reactie: “What? Paint? As in painting a wall?” “Yeah painting a wall!” “offcourse we can paint! Why?” Wat bleek, deze man die uit australie kwam maar ondertussen al twee jaar in Luang Prabang woonde en dit reisbureau had opgericht, ging vandaag een tempel verven, en als wij mee zouden helpen konden we wel een mooie discount op ons ticket krijgen. Toppertje! Nu waren de tickets nog maar 80.000 Kip en we gingen nog wat goeds doen voor de Laose bevolking ook! Twee vliegen in een klap! We konden meteen gaan en zijn in zijn jeep naar zijn huis gereden die net buiten het stadje en naast de tempel lag. We werden uitgenodigd in zijn huis om even wat te drinken. Eenmaal binnen viel onze mond open van verbazing, wat een prachtig huis! Met het uitzicht op de Mekong River en de landbouwvelden naast de rivier lag het terras en de rest van het huis was helemaal open, oude spullen van de tempel stonden en hingen in zijn huis en ook veel souvenirs van andere landen waren te vinden. Na wat te drinken kon het verven beginnen, we hadden twee oude shirts gekregen zodat onze kleren niet vies zouden worden. Nou het verven in Laos ging wel even wat anders dan in Nederland. Eerst de muur schoonmaken kenden ze niet dus gewoon meteen de roller in de verf en gaan verven. Wat natuurlijk weinig zin had want door al het vuil en mos op de muur blijft de verf niet goed zitten. Ook het dekkend wit verven kenden ze niet, als het er witter uitziet dan voorheen dan waren ze tevreden. Na twee uur verven vonden ze het wel prima en zeiden ze dat we konden stoppen. Wij vonden zelf dat het werk nog niet klaar was omdat de muur nog niet helemaal af was en al helemaal niet echt mooi wit. Terug thuis gingen de verfspatten er wel erg makkelijk af, met een beetje water wrijven en het was weg. Ik ben benieuwd wat voor verf ze hebben gbruikt… zal ons werk dan toch voor niks geweest zijn na een regenbuitje?
Op 26 maart vertrok om 7 uur ‘s ochtends onze bus naar Vang Vieng. Terwijl wij om half 7 ‘s ochtends nog maar half wakker waren was er op straat al heel wat leven. Ook zagen we iets bijzonders, iets wat we normaal gesproken niet zouden zien omdat we nooit zo vroeg ons bed uit zouden komen. In de hoofdsraat stond een rij van wel 200 monniken, allemaal gekleed in oranje doeken en kort geschoren haren. Elke monnik had een pot vast en zo liepen ze in een grote rij langs de vrouwen die allemaal wat te eten in hun pot deden. Monniken mogen zelf niks kopen dus moeten ze het doen met de giften die ze krijgen. Dit maakte het vroege opstaan meteen een stuk minder erg.

Vang Vieng
De busrit naar Vang Vieng was dwars door het berglandschap van Laos wat prachtige uitzichten opleverde. Wanneer je op een hoger punt reed kon je kilometers ver kijken en zag je de groene bossen, rijstvelden en kleine weggetjes erdoorheen. Ook reden we door kleine dorpjes waar je kinderen, helemaal vuil van al het zand en stof, van nog geen 10 jaar oud zag lopen met baby’s op hun rug, grote kannen om water te halen of zag spelen langs de weg. Je zag vrouwen in groepen lopen met grote manden en mannen die of met gereedschap in de weer waren of gewoon lui ergens lagen te slapen of wat zaten te drinken.
Vang Vieng was het tegenovergestelde van de weg en de dorpjes langs deze weg. Een echt toeristenplaatsje met veel barren, shopjes en restaurantjes. Vang Vieng is de plek in Laos om te feesten. Eigenlijk was het enige wat je daar kon doen zuipen(tuben) of bij een bar op de lounge bedden gaan liggen en naar de herhalingen van Friens of Family Guy kijken. Dit hebben wij dan ook gedaan en we hebben ons prima vermaakt en weer veel nieuwe mensen leren kennen.

03/04/2011, Hanoi, Vietnam
Op 1 april zijn we met een sleeping bus richting Hanoi(Vietnam) vertrokken. Een busrit van 26 uur. De bus had 30 plaatsen met stoelen/bedden. De rugleuning kon je omhoog doen voor een stoel en omlaag voor een bed. Eigenlijk lag je dus de hele dag op een bed. Natuurlijk waren deze bedden net te klein voor onze westerse benen dus benen strekken ging lastig. Om 6 uur ‘s ochtends werden we wakker gemaakt om de grens van Vietnam over te steken. Dit ging wel even wat lastiger dan de grens van Thailand-Laos. Dit keer duurde het drie kwartier om te departuren van Laos en drie kwartier om weer te arriven in Vietnam. Waarbij je paspoort meerdere malen werd gecheckt en zelfs je bagage door een scanner ging.
De rest van de reis heeft Margot kotsend en ziek doorgebracht dus we waren erg blij toen we om half 6 ‘s avonds eindelijk in Hanoi aankwamen en al snel een hotel gevonden hadden. Twee engelse meisjes die we in Vang Vieng hadden leren kennen zaten toevallig in hetzelfde hotel dus we zijn die avond met hun naar de nightmarket geweest om een hapje te eten en daarna zijn we vroeg ons bed ingedoken om slaap in te halen van de busrit.
Onze eerste indruk van Hanoi was een chaotische, drukke stad met veel lawaai en mensen. Auto’s die nonstop toeteren en hard rijden, heel weinig verkeerslichten en maar een paar zebrapaden(waar het verkeer geen rekening mee houdt). De beste manier om de weg over te steken is gewoon lopen en kijken of de scooter of auto wel om je heen rijdt. Als je in eenzelfde tempo blijft lopen cirkelen ze met z’n allen gewoon om je heen. Een eng idee want soms sta je midden op de weg en je bent helemaal omsingeld door hard rijdende en toeterende auto’s of scooter.
Onze tweede indruk van Hanoi was al heel anders dan de eerste indruk. Hanoi is een mooie stad met heel veel straten die allmeaal op elkaar lijken wat het verdwalen erg makkelijk maakt. We hebben rondgelopen en de indrukken van de stad in ons opgenomen. Overal scooters waarop alles vervoerd wordt, eettentjes op straat en grote contrasten, aan de ene kant van de straat staat een gloednieuwe RangeRover met een klein meisje die een boekje zit te lezen en aan de andere kant staat een cycloman met oude kleren en vieze tanden.

Nou dit was onze ellendig lange samenvatting van Laos en een stukje Vietnam. Nu ga ik mijn best doen om de laatste drie weken van Vietnam over te typen uit ons boekje!